Vind antwoorden, stel vragen en maak contact met onze leden over de hele wereld.

Homepage Forum Reizen Duikvakanties en Bestemmingen Stille Oceaan Yap Micronesie, februari 2020

  • Yap Micronesie, februari 2020

    Posted by Don-Chedi on 22 februari 2020 om 19:20

    Yap Micronesie, februari 2020
    Ik had beloofd om mijn recente vakantie belevenissen hier op te schrijven. Afgelopen februari heb ik Yap bezocht, een klein staatje behorende tot Micronesië in de Grote Oceaan. Globaal gezien ligt het tussen Guam en Palau in.

    Reis:
    De reis werd voor mij verzorgd door EWDR uit Nijverdal. Het is een verre bestemming, dus het vraagt ook wel wat om er te komen. Mijn vluchten op de heenweg gingen van Amsterdam naar Shanghai en dan naar Tokyo. Vervolgens kan je niet anders dan met United Airlines naar Guam te vliegen en dan pas naar Yap. Guam is het enige internationale vliegveld in die gehele regio en United heeft een monopolie positie daar. Guam is Amerikaans, dus ook al ben je slechts op doorreis je moet een ESTA van tevoren aanvragen (Amerikaanse inreistoestemming).

    Boven water:
    Yap behoort tot het samenwerkingsverband Micronesië, wat meer kleine Pacifische staatjes omvat, maar is verder zelfstandig. Yap’s grondgebied (watergebied) is eigenlijk gigantisch groot, maar bestaat eigenlijk niet meer dan het hoofdeiland Yap Proper met de hoofdstad Colonia, en dan nog een x aantal kleine eilandjes een heel stuk verderop. Al het tourisme bestaat eigenlijk alleen maar op Yap proper. Ik verbleef daar in het Manta Ray Bay hotel in Colonia en dook met Yap Divers. Beiden opgericht door een Amerikaan Bill Ackers. Een fijn hotel, een goed gerunde duikshop. Leuk is ook het hotelrestaurant / bar Mnuw, dat is een voormalige Indonesische schoener die voor het hotel voor anker ligt. Alles draait om het duikprogramma, dus als je later terug bent van een nachtduik dan past Mnuw zich daar op aan en kan je gerust laat nog aanschuiven.

    Cultuur:
    Op Yap spreekt men Engels, maar onderling ook nog een inheemse taal. Yapesen zijn uitermate vriendelijke mensen en leven nog volgens oude traditionele waarden. In Colonia zelf is dat wat losser, maar daar buiten draait het leven nog echt rond dorpsculturen met een stamhoofd. Excursies naar die dorpjes zijn interessant om zodoende uitleg te krijgen over het mannenhuis (houten gebouw altijd aan zee, waar de mannen belangrijke dorps beslissingen nemen, de jongens les krijgen in ambachten en oude mannen hun laatste dagen slijten), hun kleinschalige landbouw (kokos, betelnoten, varia overige vruchten), visserij en botenbouw.

    Vooral interessant is hun traditionele economie. Yap is het land van het stenen geld; grote zandstenen schijven met een gat in het midden. Er wordt niet meer zoals in het verre verleden met schelpen als geld betaald, maar die stenen hebben nog altijd hun waarde. Yap zelf heeft geen zandsteen, die stenen werden uit Palau gemaakt en gehaald. De waarde van zo’n steen werd bepaald door de moeite die het heeft gekost om het te maken en te transporteren, zelfs het aantal doden bij dat proces verhoogden aanzienlijk de waarde. Die waarde is overigens nooit schriftelijk vast gelegd, maar werd in zo’n mannenhuis bepaald met veel getuigen erbij, en dan mondeling van generatie tot generatie door gegeven. Die stenen staan veelal zichtbaar voor de huizen opgesteld, in een paar gevallen verzameld in ‘stone money banks’ waar het hele dorp hun welvaart ten toon stelt. De stenen gelden nog steeds als een soort waardepapier vooral bij land- of huizenkoop. Er is in een recenter verleden een Ierse handelaar daar terecht gekomen die slim dacht te zijn. Die stelde zijn schip en moderner gereedschap beschikbaar voor nieuw stenen, als de Yapezen hem varia cocosproducten konden leveren (hij handelde in cocos olie) Met als gevolg dat de waarde van de nieuwe stenen kelderden, die waren te makkelijk vervaardigd.

    Bezienswaardigheden:
    Overige excursie mogelijkheden bestaan uit het bezoeken van de diverse oorlogsrestanten op het eiland. Yap is in WO-II bezet geweest door de Japanners, en er is daar ook gevochten met de Amerikanen. Verspreid over het eiland liggen vliegtuigwrakken, staan kanonnen en bunkers, en liggen oude kades en een vliegveldstrip.

    En verder kan je er fantastisch kajakken door uitgestrekte mangrovenbossen. Yap is niet echt groot, is heuvelachtig hoog, maar is omgeven door een uitgestrekt rif honderden meters rondom naar buiten. Daar binnen zijn het ondiepe lagunes tot aan de kust, doorsneden door een klein aantal natuurlijke kanalen. Daar kom ik later met het stukje over het duiken terug. De mangrovenbossen groeien rondom en vormen een doolhof van kleine kreekjes waar je prachtig doorheen kan peddelen. Veel wildleven bestaat niet op het eiland behalve wat vogels, kleine hagedisjes en fruitbats, plus het insectenleven waar je eigenlijk geen last van hebt.

    Veel meer is er eigenlijk niet te beleven boven water. Yap kent nauwelijks zandstranden, en de weinige stukjes zijn eigenlijk allemaal prive bezit en niet bezoekbaar. Bill Acker heeft zelf een klein strookje waar bezoekers mogen komen. Dat niet bezoekbaar zijn van prive grond is ook iets traditioneels. Het is niet zozeer iets van territoriumdrang, maar meer een uiting van respect van andermans eigendommen. Diefstal komt er niet voor, dus onbeleefde betreding ook niet. Colonia draagt weliswaar de term ‘hoofdstad’ maar is eigenlijk nog erg klein, fraai gelegen rondom enkele kleinere ondiepe lagunes. Er zijn een handje vol meer hotels, eetgelegenheden en winkeltje, maar echt uit gaan kan je er niet. Manta Ray Bay heeft overigens nog een klein zwembad (fraai tegelwerk met manta afbeeldingen) en een spa voor massages en ander soort behandelingen. Verder een souvenirwinkeltje, koffie corner (moet wel voor betaald worden, was voor mij even wennen na veel plekken te hebben verbleven met gratis koffie), in beginsel gratis wifi internet maar als je dat ook op je eigen kamer wilt hebben moet je een borgje betalen voor zo’n wifi verdeelapparaat.

    Duiken:
    Voor het duiken wordt ’s morgen uit gevaren voor twee duiken. Globaal bestaan er de oostelijke lagune waar Colonia aan ligt, de westelijke lagune aan de andere zijde van Yap (Mill Channel) waar je kan komen via een smal kanaal door de mangroven heen, en het buitenrif rondom.

    In de oostelijke lagune worden de eenvoudige duiken gemaakt voor als de weersomstandigheden te slecht zijn voor het buitenrif. Het zicht is er groen en matigjes, variërend bij mijn duikjes van 4 meter tot toch wel bijna 20 meter. Hier worden ook de nachtduiken gemaakt, de avond duiken met de mandarijnvisjes, en er liggen twee wrakjes. Yap Divers / Manta Ray Bay schrijft op hun website nogal loffelijk over deze duikstekken, maar hier heb ik dan mijn persoonlijke noot over. Toegegeven dat ik al veel heb gezien en beleefd, maar de koralen aan de binnenzijde zijn magertjes van kwaliteit en de diversiteit aan vissen en leven stelde me ook redelijk teleur. Ja, de mandarijnvisjesduik is dan wel leuk, de wrakjes zijn okay (1 daarvan is zelfs een landingsvaartuig uit de oorlog) maar het geclaimde naaktslakken paradijs is in mijn ogen onwaar met slechts een handjevol variaties van enkel het bekende pyamaslakje.

    De westelijke lagune is voor waar Yap bekend om is; duiken met mantaroggen. De dieren trekken de lagunes in om zich vol te eten met het voedselrijke water vanuit de mangroven, en om zich lekker te laten poetsen bij diverse ondiepe koraalheuvels. De koralen zien er hier gezonder uit, de vissenrijkdom gevarieerder, maar het zicht blijft wel groen, dat is nu eenmaal een gegeven binnen in een lagune. Een bepaald aspect bij het duiken met manta’s staat m.i. wel open voor kritiek, maar ik kan de maatregel ook wel begrijpen. Duikers worden rond een vaak door manta’s bezocht koraalheuveltje een plek toe gewezen waar ze geacht worden de gehele duik te blijven. Die plekjes zijn goed te zien als uitgebroken knielstoeltjes. Zonde, in 1 optiek, maar als tegenargument kan ik wel inzien dat het dan in de toekomst beperkt blijft bij die zes beschadigde plekjes van 1m2. Overigens zijn wel alle duistekken voorzien van een afmeerboei. Je wordt verder goed gebriefd over het rustig uit ademen, en de dieren absoluut niet aanraken ook al zweven ze vlak boven je (dat doen ze ook geregeld uit nieuwsgierigheid of ze vinden de luchtbellen wel aangenaam) De manta’s komen dan vanuit het open water naar dat koraalplateau toe wat voor de groep ligt, om zich te laten poetsen. Februari is tevens paringseizoen, dus we hebben een paar keer van die achtervolgings stoetjes waar genomen.

    Het buitenrif ligt aan de open oceaan. Het water is hier glashelder en diep blauw, met zicht wat ik nog maar zelden ergens anders heb gezien. In beginsel loopt het schuin als een plateau eerst af tot een metertje of 20, en duikt dan steil de diepte in. Yap ligt pal naast een diepzee trog dus dat kan tot heel ver gaan. De koraalgroei is voor het overgrote deel van die stevige hardkoraal kolonies zonder vertakkingen, allemaal heuvelvormig. Ik mistte een beetje variatie met sponzen en zachte koralen. In vergelijking met bijvoorbeeld Indonesië of Filippijnen of zelfs Rode Zee vond ik de aantallen rifvissen opmerkelijk laag. Een aantal duikstekken ademde zelfs een ongebruikelijke rust uit zonder dat je in de verte maar iets zag bewegen. Het is er allemaal wel, de koraalvlinders, de snappertjes, papegaaivissen en zo, maar in mijn optiek in wel hele lage aantallen. Pas bij de zuidelijke duikstekken kwam het visbestand mij als normaal over. Maar uiteraard: wat is normaal op zo’n afgelegen eiland, dat weet ik niet. Maak slechts enkel een vergelijking met wat ik ken en dit viel me gewoon op.
    Wat je wel hebt op de buitenriffen is de kans op ontmoetingen met pelagisch spul. Adelaarsroggen, witpunt-, zwartpunt- en grijze rifhaaien, enorme tonijnen, wat pelagische makrelensoorten, erg imposant. Er kan nog veel meer langs komen zwemmen maar het is ook een kwestie van geluk. Een paar keer hadden we dolfijnen langs de boot en 1 keer grienden, die ik groter vond dan de Atlantische grienden die ik wel eens eerder had gezien.
    Het duiken op het buitenrif is wel wind afhankelijk. Vooral in onze wintermaanden komt er een stevige wind uit noordwestelijke richting wat de oceaan erg ruig kan maken. De noordelijke duiklocaties waren gedurende mijn tijd om die reden niet beduikbaar. Overigens is het een lange, hoge oceaandeining die op kalme dagen ook nog lekker door kan gaan. Duiken gaat prima, in en uit de boot komen ook want die deint lekker langzaam mee. Maar onder water voel je die deining mee, en in beginsel zit je toch een hele ochtend op de boot wat de vaartochten oncomfortabel kan maken.

    Wat dat betreft, de verst gelegen locatie, het zuidelijke puntje, vraagt ongeveer een half uurtje vaartijd, dus echt ver is het nergens. Aan boord wordt je (na bovenkomst) voorzien van hete vochtige handdoekjes, daarna droge handdoek, en je wordt nagenoeg vol gepropt met thee of ijswater, banaantjes, bananenbrood (erg lekker, soort cake maar dan met tropisch nasmaakje)en overig fruit. Na de tweede duik wordt terug gevaren naar het hotel. Ik had een ‘supersize pakket’ geboekt, dat betekende dat voor mij de inbegrepen lunch klaar stond die ik de dag ervoor had uit gekozen, en mijn 3 duiken per dagen waren inclusief nitrox. Na de lunch wordt dan uit gevaren voor de derde duik. Omdat ik de enige was met supersize, had ik het voor het kiezen (weers afhankelijk uiteraard)
    Na afloop worden de spullen voor je van boord gehaald en gespoeld, mag je ook zelf doen moet je alleen even aangeven. ’s Morgens staat overigens alles ook al aangesloten voor je klaar aan boord. Er is een ruimte met keurige opbergvakken waar je alles kunt laten liggen, eventueel koel buiten douchen maar je eigen hotelkamer is slechts een paar stappen weg.

    Heb ik nu alles behandeld? Geen idee, vragen staat vrij uiteraard. Straks kom ik nog wel met een overzichtje van mijn duikverslagen. Die zijn al in te zien op mijn website.

    Anoniem reageerde 3 jaar, 3 maanden geleden 3 Leden · 7 Reacties
  • 7 Reacties
Start of Discussion
0 van 0 reacties Juni 2018
Nu